مختصری از زندگینامه حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها

نام شـریـف آن بـزرگوار فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پـدر بـزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادر مكرمه اش حضرت نجمه خاتون (س) است كه آن بانو مادر امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا(ع) نیز مى باشد، لذا حضرت معصومه (س) با حضرت رضا (ع) از یك مادر هستند.

ولادت آن حـضـرت در روز اول ذیـقـعده سال 173 هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده اسـت . دیـرى نپایید كه در همان سنین كودكى مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در شـهـر بـغـداد شدند، لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا(ع) بزرگ شدند.
در سـال 200 هـجـرى قـمـرى در پى اصرار و تهدید ماءمون عباسى سفر تبعیدگونه حـضـرت رضـا(ع) بـه مـرو انـجـام شـد و آن حـضـرت بـدون ایـنـكـه كـسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.

یك سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) برای دیدار برادر به همراه عده اى از بـرادران و بـرادرزادگـان بـه طـرف خـراسـان حـركت نمودند و در هر شهر و محلى از طـرف مـردم مـورد اسـتـقـبـال واقـع مـى شـدنـد. ایـنـجا بود كه آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب (س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مـسـلمـان مـى رسـاندند و مخالفت خود و اهل بیت علیهم السلام را با حكومت حیله گر بنى عـبـاس ‍ اظـهار مى فرمودند. بدین جهت تا كاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفین اهل بیت كه از پشتیبانى ماءمورین حكومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و بـا هـمـراهـان حـضـرت وارد جـنـگ شـدنـد، در نـتیجه تقریبا همه مردان كاروان به شهادت رسیدند، حتى بنا بر نقلى حضرت معصومه (س) را نیز مسموم نمودند.
بـه هـر حـال یـا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه مریض شدند و چون دیگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قـم را نـمـودند. سؤال فرمودند: از این شهر «ساوه » تا «قم » چند فرسنگ است ؟ آنـچـه بـود جـواب دادنـد. فـرمـود: مـرا بـه شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم كه مى فـرمـود: شـهـر قـم مركز شیعیان ما مى باشد. بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بـخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند، و در حالى كه «موسى بن خزرج » بزرگ خاندان «اشعرى » زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى كشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد كجاوه آن حضرت در حركت بودند، حدودا در روز 23 ربیع الاول سال 201 هجرى قمرى حضرت وارد قم شدند.
سـپـس در مـحـلى كـه امـروز «مـیـدان مـیـر » نـامـیـده مـى شـود در جـلوى منزل شخصى «موسى بن خزرج » شتر آن حضرت زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.

آن بـزرگـوار بـه مـدت 17 روز در ایـن شـهـر زنـدگـى نـمـود و در ایـن مـدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.
مـحـل عـبـادت آن حـضـرت در مـدرسـه سـتـیـه بـه نـام «بـیـت النـور » هـم اكـنـون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است .
سرانجام در روز دهم ربیع الثانى «و بنا بر قولى دوازدهم ربیع الثانى » سنه 201 هـجـرى قـمـرى پـیش از آنكه دیدگان مباركش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غـربـت و بـا انـدوه فـراوان دیـده از جـهان فرو بست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نـشـانـد. مـردم قـم بـا تـجـلیـل فـراوان پـیـكـر پـاكـش را بـه سـوى مـحـل فـعـلى كه در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان » معروف بود تشییع نـمـودنـد. هـمـیـن كـه قـبـر مـهـیـا شـد در ایـنـكـه چـه كـسـى بـدن مـطـهـر را داخـل قـبـر قـرار دهد دچار مشكل شدند، كه ناگاه دو سواره نقاب به صورت از جانب قبله پـیـدا شـدند و به سرعت نزدیك آمدند و پس از خواندن نماز یكى از آن دو وارد قبر شد و دیـگـرى جـسـد پـاك و مـطـهـر آن حـضـرت را بـرداشـت و بـه دسـت او داد تـا در دل خاك نهان سازد . آن دو نـفـر پـس از پـایـان مـراسـم بـدون آنكه با كسى سخن بگویند بر اسبهاى خود سوار و از محل دور شدند. به نظر مى رسد كه آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت امام رضا(ع) و امام جـواد(ع) بـاشـنـد كـه طبق ضوابط شرعى باید پیكر معصومه به دست معصوم تجهیز و تـدفـیـن شـود چـنـانـكـه پـیـكـر مـقـدس حـضـرت زهـرا (س) را امـیـر مـومـنـان (ع) غـسـل داده و دفـن نـمـوده و حـضـرت مـریـم (س) را حـضـرت عـیـسـى (ع) شـخـصـا" غسل داده است .
پـس از دفن حضرت معصومه (س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شـریـفـش قـرار داد تـا ایـنـكـه حـضـرت زیـنـب دخـتـر امـام جـواد(ع) بـه سال 256 هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا كرد و بـدیـن سـان تـربـت پـاك آن بـانـوى بـزرگـوار اسـلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت علیهم السلام و دارالشفا دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شده است .